Take what you want,cause it doesn't belong to me...

Τι κι αν ήμουν "σωστός" ή "λάθος" σε μια σχέση...;
Όσο κι αν μπαίνουν σκέψεις στο μυαλό μου ότι κάποια από αυτές μ'έχουν καταραστεί,πιστεύω και πάντα θα πιστεύω πως όλα για κάποιο λόγο θα γίνονται..
Για να μην μακρηγορώ,είναι μια μεγάλη κατάρα να θες να πεις αυτό που νιώθεις αλλά οι συνθήκες να είναι τέτοιες που,όχι να θες να το εκφράσεις,αλλά να μην θες να το πεις σε κανέναν, και πόσο μάλλον σ'την ενδιαφερόμενο άτομο..
Καλά ναι μπορεί να έχουν βγει όλα μου τα κόμπλεξ μου,αλλά είναι κάτι που θα ήθελα σαν άνθρωπος να κρατήσω κάτι για μένα...
Είναι δύσκολο να εκφραστείς εκεί που θες,να κάνεις πράγματα με αυτό το άτομο και πόσο μάλλον να ακούσεις ή να μιλήσεις όπως θες στους υπόλοιπους,μόνο και μόνο γιατί οι καταστάσεις δεν σε αφήνουν...Απλά σε πνίγουν,μαζί με σκέψεις...Πολλές σκέψεις..Ποτέ μου δεν έχω "πέσει" ψυχολογικά" σαν άνθρωπος...Στην ζωή μου ναι...Το πιστεύω πως μπορεί να είμαι σε μια μεταβατική περίοδο,αλλά δεν την  περίμενα τόσο δύσκολη...
Λένε πως ότι θέμα κι αν έχεις να λύσεις,οι φίλοι σου είναι δίπλα σου..
Απλά σε αυτό το θέμα πρέπει να ξεχωρίσω το ποίος θέλει να με ακούσει,ποιος θέλει να με καταλάβει και ποιος θέλει να με βοηθήσει...Εδώ,πιστεύω,θα μου πεις (μπορεί και όχι..) πως προσφέρθηκαν να κάνουν και τρία από τα παραπάνω οι φίλοι σου...Κι όμως κάθε ένας έκανε τα δικά του..Απλά τώρα μου μένει ο δρόμος που πρέπει να πάρω..
Πιστεύω πως η "κλεισούρα" και η αποξένωση αυτή την στιγμή είναι πολύ καλά φιλαράκια μου...Πρέπει να τα βρω μαζί τους...Μου κάνει καλό να είμαι μέσα..Ξεχνιέμαι...Μιλάω με τους κοντινούς μου φίλους...Μιλάω με τους γονείς μου..Μαθαίνω (ευχάριστα πάντα) νέα για τα ανίψια μου,πόσο ψήλωσαν,αν έμαθαν κάποια λέξη,τι ιδιοτροπίες αποκτήσανε...Ναι...Νιώθω τόσο μεγάλος,ηλικιακά, που ξέρω ότι η απάντηση στα θέματα μου είναι εκεί έξω..Απλά δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω,και πόσο μάλλον που δεν έχω κατασταλάξει ακόμα..
Πόσο άδικο είναι να πιστεύεις σε κάποιον,να λες πως αυτό το άτομο θα με συμπληρώσει,θα με γεμίσει,θα με ευχαριστήσει στις ανάγκες και στα θέλω μου,να λες πως νοιάζεσαι,και πόσο το αγαπάς,απλά να το βλέπεις από μακριά, ανεξαρτήτως το πόσο απόσταση έχει με εσένα..
Αυτή η κρυάδα και αυτή η αδιαφορία στο βλέμμα θα με κάνει να στεναχωριέμαι και να λιώνω..Αλλά θα έπρεπε σαν άνθρωπος κι εγώ να ακούσω έστω ένα κάτι που να με κάνει να ηρεμήσω και να δω κάποια πράγματα πιο καθαρά...Αρκεί να γίνει σωστά...

Υ.Γ. Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και ελπίζω να σας άρεσε...